تماشاگران فوتبال؛ از ايتاليا تا تهران.../ خواب و خوراکم فوتبال است

احتمالا خيلي ها تصور مي کنند آنهايي که ساعت ها پشت درهاي استاديوم صف مي کشند تا فقط براي 2 ساعت ناقابل يک مسابقه فوتبال را تماشا کنند يا وقت اضافي دارند و يا خداي ناکرده از نعمت عقل بي بهره منداند والا کدام آدم سالمي است که رنج رفتن به استاديوم را به جان بخرد آخرش هم که تيمش باخت با کلي سرکوفت(!) و کري خواندن رقيب به خانه برگردد. اما به قول همين تب‌داران فوتبال، رفتن به ورزشگاه يک چيز ديگر است. جذابيت رفتن به ورزشگاه محدود به يک مکان و زمان خاصي هم نمي شود. زمان هاي مديدي است که هزاران انسان براي ديدن مسابقه فوتبال به ورزشگاه ها مي روند و با سبک هاي خاص خود به تشويق تيم محبوبشان مي پردازند. اتفاقا در اکثر کشورها فقط همين افراد که به ورزشگاه مي روند به عنوان طرفدار محسوب مي شوند و بيشتر سياست گذاري ها هم براي آنها انجام مي شود.